Een traditioneel ontbijt in Nablus. Warme verse kaas met kruimeldeeg en zoet rozenwater. Daarna een beetje door de mangel-draaihekken en detectiepoorten van het checkpoint. Een half uur wachten tussen dikke tralies, soms onder luid geschreeuw van een soldaat uit een speaker. De rij wisselde van functie zodat je telkens naar een andere rij moest (en weer achter aansluiten). Eerst was het de rij voor iedereen, toen voor de mensen met een Jerusalem pas, toen voor de mensen zonder tas. De man naast me glimlachte. “Imagine someone that lives in Bethlehem, works in Jerusalem and his family lives in Ramallah”. Je raadt het al: dat was hijzelf. We verzinnen tips om het wachten minder saai te maken. Waar zijn die gasten van de Metro en de Spits als je ze nodig hebt?
No comments:
Post a Comment