Dinsdag 11 oktober


3 uur in de ochtend. In de eindeloze wachtrij voor de douane.

Jongen (±6 jaar): Why we have to wait?
Moeder (Amerikaans accent): Because they want to know who is coming into their country. What if you are a terrorist?
Jongen: What if I am not?

2,5 uur later kom ik aan in de Oude Stad. Het wordt al licht, mannen lopen over straat nar het vroege ochtendgebed in de moskee. De eerste winkeltjes gaan open.
Dit is precies de fase van het project: vanuit sluimerstand moet het weer tot leven komen. De talloze mailtjes, halve toezeggingen en hoopvolle berichten moeten worden omgezet in daden.
Na enkele uren slaap koop ik een sim-kaart en begin te bellen. Mijn agenda vult zich met afspraken: we zijn begonnen.

1 comment:

  1. Spannend...nu gaat het dus weer echt beginnen. Ik kijk al met rooie oortjes uit naar je volgende blogbijlage en wens je ontzettend veel sterkte en lef toe!
    Liefs vanuit Twente,
    Hella van Honschooten

    ReplyDelete