Je kunt natuurlijk klagen. Over dat mensen niet op tijd komen, niet terugbellen of hun e-mail niet lezen. Organiseren in Palestijns Gebied is vooral hopen en bidden dat dingen goedkomen, en dat het no problem ook werkelijk geen probleem is.
Maar als je een dag voor de shows nog een huiskamer nodig hebt, of iemand om het publiek rond te leiden of iemand om voor 200 man koek te bakken, dan lukt dat gewoon. In die zin is organiseren hier een feest: als er iets gefixt moet worden helpt iedereen om bekenden te bellen en de juiste persoon te vinden die het voorelkaar krijgt. Zo hebben we vandaag een technicus geregeld die morgen de hele dag komt helpen (althans, hij moet het even regelen met zijn werk), een lokatie gevonden (we overleggen met de zoon van 11, opvallend is dat de vaders afwezig zijn in bijna alle lokaties) en er is iemand microfoons en snoeren kopen (de enige echt betrouwbare geluidsman van de stad bleek een ander concert te hebben morgen). Nog een nachtje slapen… Zou er eigenlijk wel publiek komen?
No comments:
Post a Comment