Vrijdag 5 November

De tweede dag van het festival. We hebben een noodgids gevonden om het team te versterken. Hij is een professional en kent de weg enorm goed kent maar snapt niets van ons festival. Geen tijd om hem goed uit te leggen waar het over gaat dus ik houd m’n hart vast.
Daarna geprobeerd een beter soundsystem te huren. Gisteren was het een ramp.  Veel ruis en gekraak. We hebben nu dus het duurste genomen dat te vinden was, hopelijk is het ook daadwerkelijk beter. Toen ik naar de lokatie ging voor de soundcheck was het hek dicht en niemand te bekennen. Maar de fruitperser om de hoek ging direct bellen en binnen enkele minuten had ik mensen aan de telefoon die direct op pad gingen om onze concertplek te openen en in orde te maken.

Snel naar het verzamelpunt voor het publiek. Help. Erg veel mensen, als dat maar past. Natuurlijk wil je veel publiek. Maar meer dan 12 mensen in een piepkleine huiskamer is onmogelijk.

Na een half uur puzzelen en discussies met mensen die persé met al hun 15 famillieleden in dezelfde groep wilden, kunnen de groepen vertrekken. Dan gaat de telefoon. Huis op slot. Muzikanten wachten al een tijdje op de stoep. Direct een andere plek zoeken bij mensen die we kennen? Ik neem een sprint de trappen op om in ieder geval de groep op te vangen. Intussen heeft onze lokale coördinator 10 mensen gebeld en via vader, zoon, neef en broer de juiste persoon van het huis gevonden. Bezweet komt hij aanrennen, de deur is open en het concert kan starten.

Er volgt een prachtige avond. De gidsen raken (bijna) niet meer de weg kwijt, de kunstenaars genieten ervan om hun voorstellingen telkens meer aan te scherpen en het finale-concert had ik vandaag aangepast op de opgetogen en luidruchtige sfeer. Het bleek te werken. Een onvergetelijke avond.