Het koor was mooi. De mannen die vrijdag nog zo gereserveerd waren bahandelden me als de eregast van de kerkdienst. De zang is rustig en tamelijk monotoon totdat er een zanger uithaalt en vol en heftig klinkt. Kon ik maar mijn muzikale gang gaan met ze! Kon ik de mannen maar rondom het publiek opstellen en om de beurt frases laten zingen van een lang lied, afgewisseld met korte stukken waarin het hele koor meedoet.
Maar visjes willen niet uit hun water worden gehaald. In de kerk gaat het goed, gaat alles zoals het al honderden jaren gaat. Maar om deze mannen en vrouwen uit de kerk te halen, in een huis temidden van een voor hun onbekend publiek in een hedendaags experiment onder te dompelen, dat zal niet vanzelf gaan. Daarom: na vele glimlachjes, koffie en koek en verschillende handen schudden kwam de volgende afspraak: we bellen nog…
No comments:
Post a Comment