Ons team brokkelt uiteen en vliegt weer uit naar verschillende plekken in Europa. Mijn Palestijnse producent is bedrukt. Hij heeft geen zin hier over te blijven na deze enerverende tijd. De sfeer in Jeruzalem is doorgaans landerig en doods zegt hij. Doordat locale initiatieven vaak niet van de grond komen, beginnen mensen er niet meer aan. Een vicieuze cirkel van allerlei ontmoedigende maatregelen van bovenaf en somberheid van binnenuit. De mogelijkheden voor ons festival om door te groeien zijn enorm: er is op zoveel plekken behoefte aan ontsluiten van het privé-domein. Neem de talloze vluchtelingenkampen op de Bezette Westoever. Wijken waar ook “gewone” Palestijnen nooit komen, maar die vol ziteen met jonge mensen met talent, passie, ideeën. Ik ben overtuigd dat we op een bijzonder en zinnig spoor zitten. Het spoor achter de buitenkant, achter de oppervlakte waar vlaggen wapperen, weg van het geraas van politici en activisten, dicht bij de mensen, hun twijfels, hun dromen.
(Foto: Adam Sèbire)
No comments:
Post a Comment