Het is eigenlijk absurd. Je loopt over straat, een man in een deuropening kijkt naar je en zegt: wil je koffie?
Normaal zou je denken: wat wil hij van me? Iets verkopen? Me bekeren?
Ik weet intussen dat het echt normaal is om een vreemdeling die toevallig langsloopt koffie aan te bieden.
Het leuke is: ik heb een goede reden om erop in te gaan. Nog niet alle plekken voor de voorstellingen liggen vast, dus elke open deur is een kans, uit een glimlach volgt vaak een gesprek. Soms een voorstelling. Een enkele keer een jarenlange vriendschap.
No comments:
Post a Comment