Na twee weken enorm hard werken was het moment daar dat twaalf locaties hun deuren openden en het publiek op verborgen en onbekende plekken kunstwerken, ontmoetingen, performances en bekentenissen kon ervaren.
In een tocht door de invallende duisternis en stukken steeg en straat die door stroomuitval werkelijk pikdonker waren, dwaalden groepen publiek door de oude stad. Ze bezoeken een verlaten oud herenhuis, een binnenplaatsje van een historisch voormalig ziekenhuis, vier totaal verschillende huiskamers, een dak, de overblijfselen van de middeleeuwse hamam, twee slaapkamers en een voormalige gevangenis.
Elke groep kon slechts 4 of 5 locaties zien voordat iedereen samenkwam in het Centre of Jerusalem Studies van de Al Quds University. Op dit binnenplaatsje vond de finale plaats waarin een groot aantal musici en acteurs samen zouden optreden.
Het was gekkenwerk. We hebben de hele week werkelijk maximaal moeten werken om de huiskamervoorstellingen te laten slagen, en het lukte nauwelijks om voor de finale te repeteren.
We springen in het diepe, spelen en improviseren er op los, maar er vallen gaten, er is verwarring, de microfoons staan verkeerd en ik ben werkelijk wanhopig om er toch nog een swingend totaal van te maken.
No comments:
Post a Comment