Zondag 7 November

Het festival is voorbij. Dat het een uitputtingsslag was is voelbaar in elke vezel van mijn lichaam. Maar de moeheid is doordrenkt met een licht en zoet gevoel. Ik ben trots en ontroerd dat zoveel mensen zich hebben ingezet voor het plan dat kortgeleden slechts een plan was. En dat nu honderden mensen op de been heeft gekregen, talloze contacten heeft doen ontstaan en ontelbaar inzichten en ervaringen heeft oplgeleverd die ongetwijfeld leiden tot nieuwe plannen en projecten.


Onwerkelijk hoe werkelijk deze plek is geworden. Hoe vertrouwd de straatjes zijn, hoe bekend de mensen. We zijn echt kopje onder gegaan in de sociale structuur van deze halve vierkante kilometer.


Ik bezoek verschillende plekken om na te praten, kunstwerken op te halen, voor klussen te betalen of over volgend jaar te spreken. Want of ik wil of niet, dit festival is echt geboren, gegroeid en vol levenslust. Dit moet doorgaan en verdergroeien. Stoppen is moord.
Diepe dank voor iedereen. Tot volgend jaar!