Spoedberaad bij de theaterdirecteur. Er zijn gisteravond enkele Israeliërs naar de voorstellingen gekomen en in een verhitte discussie geraakt met een bewoner en een gids. Jerusalem is van ons, zouden ze hebben gezegd. Er is grote onrust ontstaan bij de deelnemers en gastfamilies. Omdat het project zich afspeelt in een deel van de Oude Stad waar vaak gewelddadige confrontaties zijn met kolonisten, politie en soldaten hebben we al in een eerder stadium besloten dat het publiek alleen via persoonlijke contacten uitgenodigd kan worden. Niet alleen wilden we zo voorkomen dat het Israelisch gezag de voorstellingen zou tegenwerken of verbieden, ook konden we zo een sfeer van openheid en contact creëeren die in een situatie van bezetting en de spanningen zo zeldzaam en tegelijkertijd zo hard nodig is.
Elke famillie heeft directe ervaring met invallen in de huizen, arrestaties en geweld en hierdoor raken mensen erg gesloten en op hun hoede. Het meest waardevolle dat we de afgelopen weken hebben opgebouwd is het vertrouwen van de bewoners die hun huiskamer voor ons openstelden, en dit vertrouwen was nu geschaadt door deze lompe bezoekers die de inwoners van deze buurt zelfs niet één avond zonder politieke discussie gunden.
Door dit incident is iedereen heel opgewonden geraakt. Enkele gidsen en één lokatie laten weten niet meer mee te werken. Ik probeer ze allemaal te spreken en uit te leggen dat dit project niet tot doel heeft Israeliërs en Palestijnen bijeen te brengen. Hoe positief ook, dit is nu in deze getraumatiseerde plek onmogelijk. Gezellig verhalen vertellen en theedrinken kan alleen als je een zekere mate van gelijkwaardigheid, veiligheid en vertrouwen hebt, en niet als afgelopen week nog rake klappen kreeg toen je voorbij de militairen liep die de ingang naar je huis blokkeerden. Dat de Israeliërs die naar de voorstellingen wilden komen waarschijnlijk de beste intenties hebben en niet dezelfde mannen zijn als de bezettings-soldaten is een nuance die in deze situatie snel verloren gaat.
We beslissen dat we vanavond alles in het werk stellen om een herhaling te voorkomen, en de Israeliërs die toch van het project hebben vernomen en zich aanmelden vertellen dat het vol is.
Niet veel later krijgt het theater telefoon van de Israelische vrouw die aankondigt een rechtzaak aan te spannen wegens antisemitisme omdat we zouden selecteren op joodsheid. Het feit dat dit project plaatsvindt op de open zenuw van het Midden-Oosten is nu wel heel erg voelbaar.
Als het publiek zich die avond verzamelt zijn er toch Israeliërs bij. Anti-zionistische vredesactivisten nog wel. Ik leg de situatie uit en smeek ze om af te zien van hun bezoek. Hier hebben ze helemaal geen begrip voor. Een heftige discussie ontstaat en ik vang de verbale klappen op terwijl de gidsen met hun publiek op pad gaan.
De voorstellingen lopen gesmeerd. De kunstenaars, deelnemers en het publiek is bijzonder enthousiast. Ik moet even op adem komen en kan dan toch enorm genieten van een ongelofelijke gebeurtenis op deze bizarre en gestoorde plek.
No comments:
Post a Comment